یکی از مهمترین قسمت های هر بنا ، سطح زیرین بنا در هر طبقه یا اصطلاحا «کف» آن می باشد . در طول تاریخ خانه سازی ، مواد گوناگونی برای پوشش این سطح مورد استفاده قرار گرفته است که عمدتا از مواد موجود در محیط پیرامون بنای مورد نظر و سازگار با شرایط اقلیمی آن بوده است . استفاده از سنگ ، گِل و موم در کنار تیرک های چوبی و فلزی و روکش آن با سنگ های مسطح و یا الوار های چوبی از رایج ترین این مواد بوده اند تا اینکه برای اولین بار در قرن 19 « ژوزف اسپین » بریتانیایی با استفاده از ترکیب خاصی از سیمان و آهک توانست ماده ای به نام بتن را خلق نماید . با اینکه پیش از وی نیز استفاده از سیمان رایج بود ، اما نحوه ترکیب مواد و نوع تزریق آن بود که متد جدیدی را بوجود آورد . بتنی که به بتن پورتلند معروف شد ( به دلیل شباهت رنگی به خاک جزیره پورتلند ) به یکی از پرطرفدارترین مواد اولیه ساخت بناهای مدرن مبدل گشت که کف بناهای فوق الذکر نیز از این قائده مستثنی نبودند . شن ، ماسه ، سیمان و آب از اصلی ترین مواد تشکیل دهنده بتن می باشند که تغییر در میزان هریک ، خصوصیتی منحصر بفرد در بتن بوجود می آورد که به آن اختلاط  گویند. در سال های اخیر ، با توجه به خواص فیزیکی و شیمیایی مواد مختلف و انتظارات گوناگون از ماده خروجی ، موادی همچون  دیاتومیت، رس ، فولاد، آهن ، مگنتیت و … نیز برای ساخت بتن مورد استفاده قرار می گیرند . در این ترکیب که نقش سیمان در آن اتصال و چسباندن ریزدانه های به یکدیگر بوده و آب به عنوان حلال اصلی آن ، خاصیت شکل پذیری موقتی را بوجود می آورد . استفاده از موادی برای تسریع یا تاخیر در خشک شدن و تغییر میزان ویسکوزیته این ماده نیز با توجه به شرایط ساخت و صلاحدید مهندس سازه متفاوت می باشد . استفاده از بتن و محبوبیت بالای آن در عمران و شهر سازی دلایل متعددی دارد که از مهمترین آن ها می توان به قیمت ارزان آن نسبت به دیگر مواد جایگزین آن ، در دست بودن مواد اولیه برای ساخت آن ، طول عمر بالا ، امکان استفاده در ساخت بناهای گوناگون از قبیل یک ساختمان اداری ، پل ، سد و یا بنایی یادبود و همچنین روش نچندان پیچیده ساخت و ارتباط خوب کارگران ساختمانی با ساخت این ماده اشاره کرد . بتن با توجه به ویژگی های بالا ، با اینکه دارای ساختاری مقاوم و قدرتمند می باشد ، ولی زیبایی چندانی ندارد ، در مواقعی که برای ساخت اجزای داخلی یک بنا استفاده می گردد ، به دلیل اینکه توسط لایه های فراوان پوشانیده می شود ، نیازی هم به زیبایی ندارد اما در مواقعی که به عنوان پوشش کف یک بنا استفاده می شود ، شرایط به گونه ای دیگر است . عدم بازتاب مناسب نور ، ناهمواری های احتمالی ، اصطکاک بسیار زیاد و عدم زیبایی آن از مهمترین این معایب می باشد . از سوی دیگر ، در اماکنی نظیر کارخانه ها که در آن خودرو های سنگین بطور مداوم در تردد بوده و یا در هنگام تخلیه مواد اولیه در معرض ضربه قرار دارند ، استفاده از ماده دیگری جز بتن نیز مقرون به صرفه نمی باشد . بهترین راه حل برای مساله فوق استفاده از کفسابیبتن می باشد . کفسابی این ماده سبب می شود تا تمامی پستی و بلندی های بتن از بین برود و این سطح به درجه بالایی از همواری برسد . کفسابی  نه تنها از مقاومت این ماده نمی کاهد ، بلکه به تقویت نقاط ضعف آن نیز پرداخته و ترک های احتمالی را از بین می برد ، حرکت راحت تر خودروها ( در پارکینگ هایی با سطوح بتنی ) ، بازتاب بیشتر نور و در نتیجه کاهش مصرف انرژی از مهمترین فواید کفسابیبتن می باشد . از سویی دیگر ، در مواقعی نیز کارفرمایانی قصد فرش کردن سطح بتن با سنگ های تزئینی مانند مرمر یا گرانیت دارند که برای این کار نیز نمی توان از کفسابیاین سطح چشم پوشی کرد . کفسابی بتن در این مواقع نیز سبب می شود تا سطح پذیرای لایه های اضافه مسطح بوده و چینش سنگ های جدید مواج نباشد ، علاوه بر آن ارتفاع استاندارد کف تا سقف نیز حفظ شود .

نماشویی

سنگسابی